ห้องเรียนของอดีต

ห้องเรียนรู้ที่กว้างใหญ่
ที่ใครๆอาศัยอยู่
คือโลกอันตระการตา
ด้วยผู้คนมากมาย
หลายร้อยล้านพัน
.
โลกทางดราศาสตร์
คือดาวเคราะห์ดวงหนึ่ง
ที่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่
ห่างจากดวงอาทิตย์
เป็นลำลับที่สาม
.

ในทางพระพุทธศาสนา
โลกคือที่อยู่อาศัย
โลกคือสังขาร
โลกคือหมู่สัตว์
และโลกคือแผ่นดิน
.
โลกนี้เกิดก่อนคน
เราหลายล้านปี
ทั้งกว้างทั้งใหญ่
จึงมีอะไรมากมาย
ให้คนเราได้ออกไปเรียนรู้
.
ถ้าเราเอาเวลาทั้งของชีวิต
เรียนรู้ทุกสิ่งที่อยู่ในห้องเรียนใบนี้
คาดว่าเวลาที่มีมันคงไม่พอ
กับความต้องการของเรา
.
แต่มีโลกอยู่ใบหนึ่ง
ที่ถูกสร้างขึ้นเสมือนจริง
เราไม่ต้องเสียเวลา
ออกเดินทางไกล
และสามารถเรียนรู้มันได้ทุกเวลา
ที่เราต้องการ
.
โลกนั้นที่ว่า...คือโลกภายในจิตใจ
ความคิด จิตใจ จิตนาการ
เป็นเหมือนโลกเสมือนจริง
มันถูกความคิดสร้างขึ้น

มีห้องเรียนอยู่สองห้องที่คนเรา
ชอบไปเรียนอยู่บ่อยๆ
.
คือห้องเรียนแห่งอดีตและอนาคต

ห้องเรียนแห่งอดีตสอนให้เราทบทวน
เรื่องราวในอดีตที่...เคย..ผ่านมาแล้ว
ส่วนใหญ่คนเราจะทวนแต่เรื่องไม่ดี
เลยทำให้ปวดหัว

ห้องเรียนแห่งอนาคตที่เต็มไปด้วย
เรื่องที่ยังไม่เกิดขึ้น ทบทวนเวียนวุ่นอยู่ซ้ำๆ
กังวลจนสูญเสียความมั่นใจ
.
มีอีกห้องหนึ่งที่คนเรามักจะลืมเข้าเรียน
คือ ปัจจุบัน
เดี่ยวนี้ ขณะนี้ ตอนนี้ คือ ความเป็นจริงที่สุด
ที่คนเราควรเรียนรู้ที่จะอยู่กับมันให้มากที่สุด

พระพุทธองค์ตรัสในภัทเทกรัตตสูตรว่า
บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว
ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว
และสิ่งที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง
ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบัน
ไม่ง่อนแง่นไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้
บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ
ให้ปรุโปร่งเถิด พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ

ฉะนั้นไม่ว่าโลกนี้จะกว้างใหญ่เพียงใด
มีอะไรมากมายให้เราได้เรียนรู้เยอะแยะก็จริง
แต่ใจคือสิ่งที่ควรเรียรู้ก่อนสิ่งอื่นใด
เพราะทุกอย่างในชีวิตจะสุขหรือทุกข์ก็อยู่ที่ใจ

และอย่าลืมที่จะอยู่กับความเป็นจริง คือ ปัจจุบัน
เพราะอดีตและอนาคตมันเป็นแค่
 ภาพลวงตา ที่ไม่เป็นจริง

ขอบคุณที่อ่านมาถึงบรรทัดนี้

ชยวุฑโฒ