ไม่เเปลกเลย
หากวันหนึ่ง...ตื่นมาพร้อมกับ
ความว่างเปล่า
วันที่สิ่งที่คิดไม่เป็น
อย่างที่คิด
สิ่งที่หวังไม่เป็นดั่งที่หวัง
ความฝันที่วาดไว้สูญสลายหายไป
ใจต้องเผชิญกับความเหน็บหนาวที่แสนปวดร้าว
ร่างกายที่ดูแข็งแรง
กับหมดเรี่ยวแรงลงทันใด
หัวใจค่อยๆเต้นช้าลง สายตาพร่ามัว
มองไม่เห็นจุดหมายปลายทาง
ความรู้สึกกระจัดกระจาย ขาดการควบคุม และ พังทลายลง
จนไม่เหลือชิ้นดี
ในวันนั้นเธออาจนอนซมอยู่ในห้อง
ไม่อยากกินข้าว กินน้ำ ไม่อยากพบหน้าใคร
อยากอยู่คนเดียวเปิดเพลงเศร้าๆ
คลอเคล้ากับหยดน้ำตา
อารมณ์ถูกขังอยู่ในห้องเล็กๆที่มืดมิด
ลองดูสิ
ลองเปิดหน้าต่างดูสิ เปิดไปดูแสง
สว่างของโลกที่ยังกว้างใหญ่
มันไม่ได้แคบและมืดมิดเหมือนห้องนี้
ลองเปิดประตูดูสิ เปิดไปเจอคนที่เขารักเธอ
คือ พ่อ แม่ และเพื่อนที่แสนดี
เธอไม่ได้อยู่คนเดียวอย่างที่คิด
ลองก้าวเท้าออกจากห้องดูสิ
ออกไปสูดอากาศในยามเช้าๆ
มันอาจจะช่วยทำให้ใจเธอสดชื่นขึ้น
ช่วงเวลาที่แสนเจ็บปวด มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่เลวร้ายในขณะนี้
แต่มันจะกลายเป็นแค่ฝันร้าย
เมื่อเวลาผ่านเลยไป
โลกใบนี้ยังมีอะไรมากมาย
รอให้เราได้เรียนรู้
อย่าคิดว่าทั้งหมดของชีวิตจะจบลง
เพียงแค่บางสิ่งในชีวิตเราหายไป
บอกตัวเองเอาไว้....ไม่เป็นไร
แค่นี้เดี๋ยวมันจะผ่านไป
และเรื่องร้ายๆมันจะจางหายไป พร้อมกับกาลเวลา
ก้าวต่อไป ถ้าใจยังไม่หยุดเต้น
เปื้อนฝุ่น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น