ตอนวัยรุ่นไม่เคยเข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงคอยจ้ำจี้จ้ำไชอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเป็นเรื่องชีวิตประจำวัน การตื่น การนอน การกิน การไปเรียน พร้อมกับการทำงานบ้าน งานบ้านเป็นอะไรที่น่าเบื่อที่สุดสำหรับเด็กวัยรุ่นที่กำลังติดเล่น ติดเพื่อน กลับจากโรงเรียนต้องหุ้งข้าว ซักผ้าเองแถมต้องซักมืออีกต่างหาก มิหนำซ้ำเสาร์ อาทิตย์วันหยุดแทนที่จะได้พักผ่อนแต่กลับต้องไปทำงานรับจ้าง เพราะถ้าไม่ทำก็ไม่มีตังใช้
ครั้งแรกที่ทำงานรับจ้างทำสวนได้ค่าแรงวันละ 80 บาท ถึงแม้จะเป็นเงินแค่เล็กน้อยแต่ความภูมิใจมากที่หาเงินใช้เองได้แล้ว ได้เงินค่าแรงแล้วก็รีบกลับบ้านเอาตังไปให้แม่เพื่อเป็นการตอกย้ำว่า ผมหาเงินได้แล้ว หลังจากนั้นก็เริ่มรับจ้างรายวัน เสาร์-อาทิตย์ สูงสุดได้ถึงวันละ300 บาท แต่ก็ไม่เหลือเพราะได้ตังมาก็ไม่เคยเก็บซื้อนั้นซื้อนี้จนหมด เเถมโดนแม่ด่าบ่อยๆ
ตอนนั้นก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมแม่ถึงต้องยุ่งยากกับชีวิตเราหนักหนา เรามักจะตอบโต้ด้วยประโยคยอดฮิตที่ว่า โตแล้วนะแม่ จะยุ่งอะไรกับชีวิตผม แม่ไม่เคยเข้าใจวัยรุ่นเลย แต่ตอนนี้พึ่งรู้ว่าเราต่างหากที่ไม่เคยเข้าใจท่าน เมื่อวันที่ต้องออกจากบ้านไปเผชิญหน้ากับโลกภายนอกที่ไม่มีพ่อแม่คอยช่วยเหลือจึงเข้าใจว่า ที่ท่านคอยจ้ำจี้จ้ำไชเราอยู่ตลอดเวลาเป็นเพราะท่านต้องการฝึกเราให้พร้อม
ที่ท่านบอกให้ตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ซักผ้า หาเงินใช้เอง และต้องหัดประหยัด เพราะท่านเป็นห่วงว่าเมื่อเราต้องออกไปใช้ชีวิตด้วยตนเอง เราต้องช่วยเหลือตัวเองให้ได้ เป็นการสอนโดยเราไม่รู้ตัว ท่านเหมือนช่างตีกระบี่เหล็กที่ท่านค่อยๆตีจนกลายเป็นกระบี่ที่คมและเเข็งแกร่ง พร้อมจะออกไปรบกับอุปสรรคปัญหาที่จะเกิดขึ้นในหนทางชีวิตข้างหน้า คำด่าในตอนนั้น คือ คำสอนในตอนนี้ ตอนที่เราต้องเอาสิ่งที่ท่านบ่มเพาะเราออกมาใช้ในชีวิตจริง
ฉะนั้นวัยรุ่นหนุ่มสาวที่พยายามเรียกร้องความเข้าใจจากพ่อแม่ควรเข้าใจท่านก่อน ที่ท่านด่าที่ท่านสอนเพราะท่านเป็นห่วงเรา อย่าเห็นความสำคัญของคนอื่นมากกว่าผู้ให้กำเนิดตน ผู้คนมากมายในโลกนี้จะหาคนแบบท่านไม่มีอีกแล้ว ตราบใดที่ยังมีเวลาอยู่กับท่านจงดูแลเอาใจใส่อย่าปล่อยให้ท่านเดียวดายอย่าให้ท่านเหนื่อยเปล่าจงเป็นคนดีให้ท่าานได้ภาคภูมิใจ เพราะพ่อกับแม่มีคนเดียวในโลก
ชยวุฑโฒ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น