ในยุคที่เทคโนโลยีก้าวล้ำนำสมัย หรือที่ผู้คนเรียกกันว่า "ยุคโลกาภิวัตน์"
เป็นยุคที่มีความเจริญก้าวหน้าในทาง ต่างๆเช่น อุตสาหกรรม การค้าขาย การศึกษา แม้กระทั่งสิ่งก่อสร้างต่างๆ เราสามารถย่อโลกทั้งใบให้มาอยู่ในมือได้โดยง่ายๆเพียงแค่มี สมาร์ทโฟน สักเครื่องกับอินเตอร์เน็ต อยากรู้อะไร เรื่องอะไร แค่พิมพ์ลงไปใน Google เราก็จะได้รู้ทุกอย่างตามที่ต้องการ
ความเจริญต่างๆที่เกิดขึ้นใช่ว่าจะมีแต่ข้อดีเสมอไป และใช่ มันต้องมีข้อเสียด้วย เพราะทุกอย่างย่อมมีสองด้านเสมอ เช่น เฟซบุ๊ก ข้อดีของมันคือทำให้เราได้คุยกันโดยไม่ต้องโทร ได้พบเพื่อนเก่าๆ ส่วนข้อเสียของมัน ถ้าเล่นไม่อยู่จักเวล้ำเวลา อาจทำให้เสียการ เสียงาน แม้กระทั่งเสียคนเลยก็ได้ในสมัยนี้ปฏิเสธที่จะใช้มันไม่ได้ แต่ต้องใช้ให้เป็นประโยชน์ มากกว่าใช้จนทำให้เกิดโทษ ทว่าก็ขึ้นอยู่กับคนที่ใช้มัน
ทุกอย่างที่เจริญขึ้นย่อมมีที่มาที่ไปเหมือนกับประเทศของเรา กว่าจะมาเป็นประเทศไทยจนถึงขนาดนี้ บรรพบุรุษต้องเเรกด้วยเลือดเนื้อ ด้วยชีวิตไปมากมาย ถึงเเม้ยุคนี้จะเจริญแล้ว เยาวชนคนรุ่นใหม่อย่างพวกเราก็ควรศึกษาและ ระลึกถึงบุญคุณของวีรบุรุษทั้งหลายที่เสียสละ และควรช่วยกันรักษาสิ่งต่างๆที่ท่านสร้างไว้ เช่น โบราณสถาน สิ่งก่อสร้างเก่าๆที่ท่านทิ้งไว้ให้เป็นมรดกของแผ่นดิน
พูดถึงโบราณสถาน สมัยนี้หายากนักที่จะมีวัยรุ่นสนใจเรื่องพวกนี้เพราะคิดว่ามันเชย ไม่ทันสมัย มีท่านหนึ่งตามที่ผู้เขียนได้คลุกคลีกับท่านมานาน 3 -4 ปี ท่านเป็นพระวัยรุ่นสมัยใหม่ อายุแค่ยี่สิบปีต้นๆ ที่หลงไหลเสน่ห์ของโบราณอย่างเต็มเปี่ยม ตลอดเวลาที่ผ่านมาท่านทุ่มเททั้งกำลังกาย กำลังใจเพื่อพัฒนาและรักษาโบราณสถานให้ เจริญและงดงามตามลำดับ ท่านชื่อหลวงพี่อุดร ถิ่นกำเนิดท่านเกิดที่จังหวัดศรีสะเกษ แต่ย้ายมาจำพรรษาที่วัดมณีวนาราม จังหวัดอุบลราชธานี
วัดแห่งนี้มีโบราณสถานที่สำคัญ เช่น กุฏิแดง หรือที่เรียกว่า "กุฏิพระอริยวงศาจารย์ อายุ ๒๐๐ ปี โดยประมาณ และกุฏิธรรมระโต อายุ ร้อยกว่าปี จึงทำให้ท่านเริ่มสนใจเกี่ยวกับโบราณสถานเหล่านี้ อะไรเป็นแรงบันดาลใจทำให้ท่านรักและเอาใจใส่โบราณสถานเหล่านี้ทั้งๆที่ท่านก็ไม่ได้ผลประโยชน์อะไรเลย ผู้เขียนเคยได้ยินท่านพูดหลายครั้งว่า " ต้องพัฒนาและรักษาไว้ในคนข้างหลังได้มาชม " ณ ปัจจุบันกุฏิแดงสวยสดงดงาม มีคนมาชมไม่ขาด มีคนรู้จักมากมาย นี้คือผลที่ท่านได้ทุ่มเทมาโดยตลอดเวลาที่ผ่านมา
...สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แค่โบราณสถานที่ท่านต้องรักษาแต่มันคือ..ชีวิต จิตวิญญาณ ของท่านต่างหากนี้เป็นตัวอย่างที่ดีที่เราเยาวชนคนรุ่นใหม่ ควรเอาเป็นแบบอย่าง ถึงแม้จะอยู่ในยุคที่เจริญแต่ก็ไม่ลืมของเก่าแก่ที่ บรรพบุรุษสร้างไว้ให้เป็นมรดกของชนรุ่นหลังอย่างพวกเรา ดั่งสำนวนที่ว่า ไม่หลงของใหม่ ไม่ลืมของเก่า
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น